– Wiara w czyściec opiera się na stałej i niezmiennej nauce Kościoła – mówi bp Athanasius Schneider w książce „Wiosna Kościoła, która nie nadeszła”. Hierarcha zwraca uwagę, że współcześnie neguje się istnienie czyśćca, jak gdyby popełnione przez nas zło nie miało żadnych konsekwencji. I daje świadectwo tego, że sam otrzymał znak od cierpiącej duszy.
W opinii bp. Schneidera negowanie istnieje czyśćca to „konsekwencja błędnego rozumowania grzechu”. – Uważa się, że jeśli komuś przebaczono grzech, to nie ma on żadnych konsekwencji. Ale Pismo wyraźnie uczy nas, że grzech ma konsekwencje. Konsekwencją grzechu jest kara. Dlatego człowiek, nawet jeśli przebaczono mu grzech, musi za niego zadośćuczynić – mówi bp Schneider w książce „Wiosna Kościoła, która nie nadeszła”.
ZOBACZ KSIĄŻKĘ ABP. ATHANASIUSA SCHNEIDERA I PAWŁA LISICKIEGO „WIOSNA KOŚCIOŁA, KTÓRA NIE NADESZŁA”
Co możemy zrobić, by pomóc duszom cierpiącym w czyśćcu? Biskup Schneider przypomina przede wszystkim o modlitwie w ich intencji. Ta może sprawić, że szybciej odpokutują one swoje grzechy. – Katechizm wyraźnie mówi, że tu na ziemi jesteśmy Kościołem walczącym, święci w niebie są Kościołem triumfującym i wreszcie dusze w czyśćcu są Kościołem cierpiącym. Wszyscy razem stanowimy, można powiedzieć, jedną wielką rodzinę. Dlatego powinniśmy pomagać duszom cierpiącym w czyśćcu – powiedział hierarcha.
Biskup zauważa, że obecnie wielu duchownych zapomina o istnieniu czyśćca i w trakcie pogrzebów zwykle mówi, że dusza „odeszła do domu Ojca”. Ale wierni sami zdają się być świadomi, że zmarły potrzebuje naszej modlitwy. – Chodzą na groby modlić się za swoich zmarłych a nie do nich. W pewnej mierze można powiedzieć, że jest to dowód na istnienie czyśćca: ta prośba, to wołanie o pomoc, to przekonanie, że zmarły jeszcze nie znajduje się w niebie, ale jest miejscu (lub stanie), gdzie mu taka modlitwa pomoże – twierdzi arcybiskup. Hierarcha dał też świadectwo swojego spotkania z duszą czyśćcową. – Ja też raz otrzymałem znak od jednej z dusz czyścowych. Przebywałem w jednym z klasztorów żeńskich – nie mogę podać jego nazwy, bo zobowiązałem się do zachowania tajemnicy, w każdym razie był to klasztor w Europie. Otóż w klasztorze tym przez rok pojawiała się dusza czyśćcowa. Była to dusza księdza, która przychodziła do sióstr. Znajdowała się głęboko w czyśćcu. Był to klasztor sióstr klauzurowych, które spędzały czas na nieustannej adoracji. W pewnym momencie przełożona odkryła w swojej celi, w szufladzie, zapisany na kartce tekst. Były tam też ślady ognia, a charakter pisma wskazywał na mężczyznę. Wiadomość była prosta: „Módlcie się za mnie, cierpię bardzo”. Po kilku dniach siostra znowu znalazła w tym samym miejscu kolejną, taką samą kartkę z podpisem: „Wasz duchowy ojciec”. Określenie to siostry zawsze odnosiły do swojego kapelana. Przełożona jednak napisała do niego: „Jeśli ksiądz był ojcem duchowym w naszym klasztorze, a teraz przebywa ksiądz w czyśćcu, to gdzie to jest?”. I otrzymała odpowiedź: „Jestem głęboko w czyśćcu, potrzebuję Waszej pomocy”. Wtedy przełożona obiecała, że zamówią za jego duszę Mszę, że będą się modlić, że odprawią nabożeństwa. I zapytała czy i ona może mieć do tej duszy pytania – podyktowane nie ciekawością, ale troską o dusze i wiarę, o rozwój życia duchowego. I otrzymała odpowiedź: „Tak, na to mam zgodę”.
Według opowieść biskupa, siostra pytała chociażby o to, jaka powinna być modlitwa. Dusza kapłana odpowiedziała, że musi to być ofiara i wypływać z pokory, być jasna, mądra i prosta.
– Jestem całkowicie przekonany, że zapis tamtej rozmowy jest prawdziwy. Widziałem to na własne oczy. Widziałem kopertę z pismem, śladami ognia, a na jednej ze stron znalazło się moje imię. W środku znajdował się kawałek papieru, z tekstem, też odręcznie napisanym. Po tym, co przeczytałem, nie mam żadnych wątpliwości. To nie mogło być fałszerstwo – przekonuje biskup. – Wspominam o tym, żeby pokazać, że nie tylko święci, ale wielu ludzi miało doświadczenie kontaktu z duszami czyśćcowymi, które zwracały się do nich o pomoc, o modlitwę, o odprawienie Mszy, o nabożeństwo – podsumowuje hierarcha.
WIĘCEJ PRZECZYTASZ W KSIĄŻCE „WIOSNA KOŚCIOŁA, KTÓRA NIE NADESZŁA”.
No Comments